Rodzina bez dzieci uważana jest za niepełną – „dom bez dzieci jest pusty”. Nie ma kategorycznie wyrażonych preferencji wszystkich rodzin co do jej płci, ale wszędzie cieszą się z chłopca. Dla młodej matki szczególną dumą jest stwierdzenie, że ma „askera – żołnierza” – wyjaśnienie jest takie, że chłopiec zostanie, aby wykonywać ciężką pracę w wiosce. …
Medycyna ludowa oparta była na ziołolecznictwie. W każdej wsi znajdowały się „babki”, „wiedźmy” (kobiety) lub „szeptuchy” (kobiety i mężczyźni). Były to osoby, zajmujące się uzdrawianiem chorych i odpędzaniem złych uroków. Uważano, że profesją tą może się parać tylko najstarsza osoba z rodzeństwa (pierworodna). Ludność nazywając ich tak, nie miała jednak na myśli ich mocy magicznych. …
W kulturze ludowej na naszym terenie śmierć była wyobrażana jako postać kobiety ubranej w białą szatę, z kosą1. Jeśli śmierć następowała przedwcześnie (dotykała dziecka lub osoby młodej) nazywano ją ślepą. Natomiast od starszych osób tradycja wymagała przygotowania się do śmierci – naszykowania ubrania i butów, wyboru miejsca pochówku i poinformowania o tym najbliższych. W chwili agonii …
Najważniejszym momentem w uczcie u pana młodego był obrzęd oczepin. Tradycyjnie odbywały się one po pokładzinach – czyli pierwszej wspólnie spędzonej nocy nowożeńców. W czasie tego obrzędu sadzano pannę młodą na dzieży. Naczynie to w tradycyjnym weselu odgrywało bardzo ważną rolę, było symbolem urodzaju i płodności. Oczepiny były jedynym momentem, kiedy na dzieży ktokolwiek mógł usiąść. Jako miejsce, …
