W kulturze ludowej na naszym terenie śmierć była wyobrażana jako postać kobiety ubranej w białą szatę, z kosą1. Jeśli śmierć następowała przedwcześnie (dotykała dziecka lub osoby młodej) nazywano ją ślepą. Natomiast od starszych osób tradycja wymagała przygotowania się do śmierci – naszykowania ubrania i butów, wyboru miejsca pochówku i poinformowania o tym najbliższych. W chwili agonii …
Najważniejszym momentem w uczcie u pana młodego był obrzęd oczepin. Tradycyjnie odbywały się one po pokładzinach – czyli pierwszej wspólnie spędzonej nocy nowożeńców. W czasie tego obrzędu sadzano pannę młodą na dzieży. Naczynie to w tradycyjnym weselu odgrywało bardzo ważną rolę, było symbolem urodzaju i płodności. Oczepiny były jedynym momentem, kiedy na dzieży ktokolwiek mógł usiąść. Jako miejsce, …
Po powrocie z kościoła orszak weselny udawał się z powrotem do domu panny młodej. Tam młodzi byli witani przez rodziców, już jako małżeństwo. Matka i ojciec wychodzili przed próg domu z chlebem, solą i wódką i częstowali młodych. Matka przy tym mówiła i pytała córkę: „Witam was chlebem i solą, zgadzajcie się z Bożą wolą. …
Tradycyjne wesele trwało 6 dni i obejmowało wiele różnych etapów: przygotowań, na które składały się zmówiny, swaty, zaręczyny, przygotowania do wesela i spraszanie gości, a następnie już wieczoru panieńskiego, wykupin, błogosławieństwa, rozplecin i wyjścia do ślubu, zaślubin w kościele, uczty weselnej, przenosin, oczepin, dzielenia korowaja i wywodu. W tym miejscu skupimy uwagę na częściach odbywających się …
