Tradycja Kukeri symbolizuje odejście zimy i powrót nowego życia wraz z nadejściem ciepłych dni i jest jedną z najstarszych na ziemiach bułgarskich i sięga 6000 lat temu. W czasach Traków obchodzono ją w dni starożytnego greckiego boga wina i radości – Dionizosa. W czasach starożytnych czcicieli Dionizosa nazywano satyrami. Satyrowie przedstawiani są jako brodaci mężczyźni z długimi zwierzęcymi uszami i kozimi nogami. Byli to opiekunowie małego Zeusa /ojca boga Dionizosa/. Satyrowie tańczyli tańce wojenne, które miały uciszyć krzyki nowo narodzonego Zeusa i rozproszyć uwagę tytana Cronosa, który znany był z tego, że zjadał swoje dzieci. Słowo „kukeri” ma pochodzenie trackie i oznacza „wysokich, zamaskowanych ludzi”. Noszą oni ubrania wykonane z kozich, owczych lub jelenich skór. Wieszają na sobie klaszcze i dzwonki, noszą kije, aby odpędzić złe moce i tak jak one witają wiosnę, symbolizującą płodność i dobrobyt. Zbierają się w centrum wsi, skąd obchodzą domy i życzą wszystkim płodności i zdrowia. Gospodarze częstują „gości – kukri” winem i jedzeniem, a ci całują w rękę gospodarza. Po wędrówce wokół wioski grupa wraca do centrum, które nazywa się megdan, gdzie odprawia swój pradawny rytuał. Kukeris biegają w różnych kierunkach, dzwoniąc swoimi dzwonkami tak głośno, jak tylko potrafią. Uważa się, że im głośniej, tym większa pewność, że odpędzą złe siły i duchy. Wódz (król) błogosławi na płodność. Jeden z kukerów rytualnie go zabija, a reszta zbiera się nad nim i „wskrzesza” go.
Wykonywanie masek kukerskich jest rodzajem sztuki. Większość z nich jest z konstrukcji drewnianej. Do maski przyklejane są wielobarwne nici, kawałki tkanin, lusterka i inne elementy. Maska musi być brzydka i przerażająca, aby „przestraszyć” zło. Najstarsze maski są w postaci barana, kozła i byka. Niektóre maski mają dwie twarze. Z jednej strony twarz jest dobroduszna – chipowy nos, uśmiechnięta twarz. Z drugiej strony nos jest duży i garbaty jako twarz złowroga. W ten sposób ukazane jest dobro i zło, które istnieją równolegle.
Na swojej długiej drodze święto kukeri zebrało to, co najlepszego stworzyła ludowa fantazja – ogniste wzory, dzikie rytmy i niesamowitą symbolikę. Nawet dziś zabawy związane z kukeri są ulubioną ludową rozrywką, wyczekiwaną z uśmiechem i niecierpliwością. Owiane tajemnicą i romantyzmem, kukri są częścią żywego dziedzictwa ludzkości w Bułgarii.
