Οι παραδοσιακές κατασκευές σε όλες τις γωνιές του κόσμου βασίζονταν στα φυσικά υλικά που ήταν διαθέσιμα στην άμεση περιοχή. Στον μίτο, τα υλικά αυτά περιλάμβαναν κυρίως το ξύλο. Ανθεκτικά είδη, όπως η δρυς, χρησιμοποιούνταν για θεμέλια, δοκούς και στύλους, ενώ το έλατο και το πεύκο ήταν τα κύρια δομικά στοιχεία1. Εκτός από το ξύλο, στην κατασκευή χρησιμοποιούνταν πέτρα (για θεμέλια), ξυλεία από βούρλα2 και πηλός. Ο πηλός χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή χάλκινων σιδερένιων τούβλων με το χέρι, τα οποία χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή καπνοδόχων. Ο ίδιος ο πηλός χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή σόμπας και για τη συμπύκνωση των δαπέδων. Οι αρμοί μεταξύ των στοιβαγμένων ξύλινων κορμών σφραγίζονταν με άχυρο στριμμένο με ειδικό τρόπο, με σπάγκο κάνναβης, με ροκανίδια ξύλου και επίσης με βρύα και πηλό. Μια συνήθης πρακτική (που εξακολουθεί να εφαρμόζεται περιστασιακά σε ορισμένα χωριά και σήμερα) ήταν η μόνωση των κατοικιών για το χειμώνα. Αυτό περιελάμβανε το τύλιγμα του σπιτιού με άχυρο ή ξηρά φύλλα και τη στερέωση της προκύπτουσας μόνωσης στον τοίχο του σπιτιού με πηχάκια. Την άνοιξη, η μόνωση αυτή αφαιρούνταν και χρησιμοποιούνταν ως στρωμνή για τα ζώα.
Η πιο τυπική κατασκευή κτιρίων στην περιοχή μας είναι η κατασκευή από κορμούς. Οι τοίχοι χτίζονταν από κορμούς – στρογγυλούς κορμούς, ημικυκλικούς κορμούς ή κορμούς κατεργασμένους σε γωνία, που συνήθως ενώνονταν με τη μέθοδο της “ψαροουράς” (φωτογραφία). Νωρίτερα, χρησιμοποιούνταν επίσης η πλέξη των τοίχων με ξυλεία από βούρλα και επένδυση από πηλό.
Τα περισσότερα κτίρια, τόσο τα οικιστικά όσο και τα αγροτικά, είχαν δίρριχτες στέγες. Αρχικά, ήταν καλαμωτές, στερεωμένες στα πηχάκια με σπάγκο. Ορισμένα από τα πλουσιότερα κτίρια (εκκλησίες και αρχοντικά) καλύπτονταν με σχισμένα βότσαλα (ξύλινες σανίδες, φτιαγμένες με το χέρι). Σε μεταγενέστερους χρόνους, οι στέγες από καλαμιές αντικαταστάθηκαν από στέγες από επίπεδες λαμαρίνες, πισσόχαρτο και αμίαντο.
Ένα τυπικό αγροτικό σπίτι στην περιοχή του Λούμπλιν, ήταν ο μαγιάτικος στύλος. Το σπίτι ήταν συνήθως τοποθετημένο κατά μήκος του δρόμου, ενώ τα άλλα κτίρια (αχυρώνας, στάβλος, κοτέτσι, χοιροστάσιο, στάβλος αγελάδων) ήταν τοποθετημένα σε ένα τετράγωνο γύρω από την αυλή. Ήταν επίσης σύνηθες να ασβεστώνουν τα σπίτια ή τα αγροτικά κτίρια με ασβέστη.
